Ik betrap mezelf steeds op hele stomme gedachten als ik die actrice zie die een hand mist…. Rhiannon Clements, die de zelfbewuste en slimme DC Steph Duncan speelt in de detectiveserie Vera, is geboren met een verkorte linkerarm. Ik zie iets vreemds en begrijp maar niet hoe het zit.Ik denk: o, ze heeft geen linkerhand, maar ze doet dat speurwerk toch heel goed.Ja, logisch, antwoord … Lees verder Wennen aan een beeld
Helaas gebeurt het soms dat een geliefde juffrouw van jonge kinderen plotseling overlijdt. Dan worden de kinderen door juffen en ouders op school opgevangen. Er wordt gepraat over wat er gebeurd is en er wordt een herinneringsplek ingericht in de klas, waar de kinderen iets aan kunnen bijdragen, zoals een tekening. Zo kunnen zij hun verlies een plek geven.Maar in 1971 werd er heel anders … Lees verder Over een groen knollenland
Ik kwam haar tegen op een zonnig terras in de binnenstad van Amsterdam. Het was koffietijd en ik had mijzelf op iets lekkers getrakteerd na het winkelen. Ik zat eigenlijk krap, maar er kwam weer een feestje aan. En wie wil schitteren en stralen, moet goede kleding hebben! Dat geld komt wel, dacht ik, terwijl ik een selfie maakte met mijn gevulde tassen. Toen ik … Lees verder De koffer
Op een dag belde mijn vriendin Joyce op, die ik al ken vanaf groep 1. We hebben heel wat samen beleefd en zijn vaak samen op vakantie geweest voor ik met Martijn was. Omdat zij nooit zoveel geluk in de liefde had gehad, was ik verrast en blij toen ik haar verhaal hoorde: ‘Luister! Ik heb een man ontmoet! Eergisteren in de foyer van de … Lees verder Mijn vriendin Joyce
***gepubliceerd in Zij aan Zij, 29 januari 2023*** Ik checkte even in de achteruitkijkspiegel of mijn make-up nog goed zat. Jij verbergt het onder je leren jasje en je mascara, had Saskia gezegd. Stoere meid met een grote mond en een klein hartje.Ik stapte uit.De betonnen parkeergarage was even deprimerend als altijd. Het lage plafond met de buizen, het halfduister en de kille vochtigheid vermengd … Lees verder Tot de dood ons scheidt
Vroeger, als hij thuiskwam, bracht hij bloemen mee en kuste en omhelsde haar. Ze zwierden samen rond de tafel tot zij, lachend, zich lostrok en op de piano voor hem speelde, haar compositie, voor hem.Ze dineerden bij kaarslicht en vergaten soms te eten, omdat hun ogen de ander wilden kennen en hun handen elkaar steeds zochten.Ze wandelden ’s avonds gearmd door de stad en zaten … Lees verder Room in New York
Het was die dag dat mijn oom er met gierende banden vandoor ging en zijn hoge hoed bij ons thuis had laten liggen. Mijn moeder sprak daarna niet meer met me dus ik was maar buiten gaan spelen.Ingrid was er en we gingen naar het park. Ik vertelde dat mijn oom was geweest en dat hij altijd iets lekkers meebracht. Dat hij dit keer chocola … Lees verder Toen, lang geleden
Ze strijkt met haar vinger langs de wangen op de foto, langs de baardloze kin, over het weelderige, donkere haar. De ogen kijken haar stralend aan, de hand om een verrekijker, half geheven. Ze weet het nog als de dag van gisteren: de heide bloeide, kijk, je kon zelfs de bloemetjes nog in zijn haar zien zitten. En vlak nadat ze de foto genomen had, … Lees verder De liefde
Ik loop op het Groene Pad. Het is winter en de vorst heeft een dun laagje ijs gelegd op de vaart. Voor mij op het pad zit een groepje putters zaadjes te zoeken, hun rode en gele kleuren jubelen in de zon. Ik stop en neem het blij in mij op, maar als er een hond aan komt rennen, vliegen ze de bomen in. De … Lees verder Dromen
Hij deed de deur van het gebouwtje open en stapte naar binnen, de garderobe in. Hij veegde zijn voeten en ritste zijn jas los. Een vrouw kwam uit een deur met het bordje toilet, knikte naar hem en opende een andere deur. Het geluid van druk praten en gerinkel van kopjes en glazen, dat hij al gedempt gehoord had, werd sterker en een paar tellen … Lees verder De Bruiloft
Anna van Velden 